ارزیابی کارآیی روش های درون یابی برای تخمین ph و ec خاک (مطالعه موردی: بخش درودزن در استان فارس)

انتخاب مناسب­ترین روش درون­یابی به منظور تخمین ویژگی های خاک منطقه نقش مهمی در استراتژی های آب و مدیریت کشاورزی ایفا می کند. همچنین ازآنجاکه ویژگی های خاک در زمان و مکان تغییر می کند، تحلیل متغیرهای فضایی خصوصیات خاک برای نشان دادن اکوسیستم های خاص اهمیت دارد. هدف از این تحقیق بررسی دقت پنج روش درون­یابی فاصله وزنی معکوس، چندجمله ای عام، چندجمله ای موضعی، تابع شعاع محور و کریجینگ برای تخمین پارامترهای ec و ph خاک است. بدین منظور، 48 پروفیل در 15 دهستان موجود در بخش درودزن، واقع در استان فارس حفر شد. تمامی مقادیر ec و ph مربوط به عمق 30-0 سانتیمتر اول خاک است. برای بالابردن دقت مطالعه، روش های درون­یابی در مدل ها و توان های گوناگون مقایسه شد. ترسیم نیم تغییرنما در gs + نشان داد داده های ph و ec بهترین برازش را به ترتیب در مدل گوسن و کروی دارند. همچنین براساس مقادیر به دست آمده از معیارهای ارزیابی خطا شامل rmse، mse، mae، r 2 و mbe بهترین روش درون­یابی با کمترین خطا به منظور تهیه نقشه های پراکنش مکانی پارامترهای ec و ph خاک انتخاب شد. نتایج برتریِ روش lpi با توان دو و روش idw با توان یک برای فاکتور ph را نشان می دهد. همچنین روش کریجینگ در مدل گوسن و idw با توان یک به ترتیب بیشترین دقت را برای پارامتر ec در منطقه مورد مطالعه نشان دادند. افزون بر این، نتایج نشان داد دقت روش rbf و gpi به نسبت سایر روش ها پایین­تر است.